O symulacji medycznej

Kilka rzeczy o symulacji medycznej w CSM.

“Symulacja medyczna jest metodą dydaktyczną umożliwiającą nauczanie poprzez uczestnictwo w realistycznych scenariuszach osadzonych w naturalnym dla danej specjalności środowisku pracy takich jak Ambulans ratunkowy, Sala Intensywnej Terapii czy np. Sala Porodowa. Pozwala ona na łączenie wiedzy teoretycznej z umiejętnościami praktycznymi i wykorzystaniem kompetencji miękkich. Symulację medyczną można podzielić na kilka kategorii m.in.: symulację wysokiej wierności, niskiej wierności, symulację hybrydową i pacjenta standaryzowanego.

W symulacji wysokiej wierności wykorzystywane są pełnopostaciowe zaawansowane symulatory pacjenta, które mówią, oddychają, mrugają oczami, a nawet pocą się i krwawią. Połączenie ich licznych funkcji z możliwością dynamicznej zmiany parametrów życiowych pozwala na realistyczne przedstawienie studentom objawów chorobowych oraz możliwość samodzielnego podejmowania przez nich decyzji co do dalszego leczenia. Sale symulacyjne wyposażone są w prawdziwy, nowoczesny sprzęt medyczny tj. wózki resuscytacyjne, monitory pacjenta, defibrylatory, łóżka do intensywnej terapii, aparaty ekg czy nawet usg. Studenci w trakcie scenariusza mogą zlecać i interpretować liczne badania laboratoryjne i obrazowe. Całość scenariusza rejestrowana jest w postaci materiałów audio-video i zestawiana w specjalnym oprogramowaniu z bieżącymi parametrami pacjenta. Po zakończonej sesji symulacyjnej następuje omówienie scenariusza w odpowiednio przygotowanym do tego pomieszczeniu.

Pacjent Standaryzowany to specjalnie przygotowany do odgrywania roli pacjenta “aktor”, który bierze udział w scenariuszu zamiast symulatora pacjenta. Zaletą tego typu symulacji jest możliwość nawiązania realnej relacji personalu medycznego z żywym pacjentem. Komunikacja kliniczna z pacjentem czy jego rodziną jest niezwykle ważnym elementem diagnostyki i leczenia pacjentów, na który w Centrum Symulacji kładzie się ogromny nacisk.

Zajęcia w oparciu o symulację niskiej wierności to wykorzystanie różnorodnych manekinów i trenażerów do nauczania umiejętności technicznych, które niekoniecznie muszą być osadzone w idealnie odwzorowanym środowisku. Tak zdobyta wiedza jest niezbędna do dalszego nauczania studentów w oparciu m.in o symulacje wysokiej wierności.

Symulacja hybrydowa to wykorzystanie pacjenta standaryzowanego w połączeniu z trenażerami. W takich scenariuszach uczestnicy symulacji mogą spotkać się przykładowo z żywym pacjentem w trakcie porodu, lub z ranami wymagającymi szycia (odpowiednie przygotowanie, ułożenie i umocowanie trenażera do ciała pacjenta pozwala na zachowanie kontaktu z żywym pacjentem wraz z możliwością wykonywania szeregu zaawansowanych procedur w tym inwazyjnych)

Niezwykle istotną częścią symulacji jest omówienie zrealizowanego scenariusza w komfortowych i bezpiecznych warunkach czyli tzw. Debriefing. Na tym etapie uczestnicy symulacji dowiadują się o elementach, które wykonali prawidłowo jak i o tych wymagających poprawy w przyszłości. Do tego celu często wykorzystywane są zarejestrowane w trakcie scenariusza materiały audio-video, obiektywnie przedstawiające wykonane przed chwilą czynności. Debriefing składa się z kilku etapów pozwalając każdemu ze studentów na wyrażenie swojego zdania i wyciągnięcie wniosków na przyszłość. “